Bu Blogda Ara

08 Ocak 2007

Oğuz Aral'ın bölümleri ile başlayalım önce. Avanak Avni (yada Avni diye de bilinir) genç bir tip olarak yaratıldı, ama sonradan arda bir derken Oğuz abi tipin çocuk esprilerini daha çok yapmaya başladı ve böylece başından sonuna dönen bir hikaye kahramanı olarak kaldı. (Star Wars Episode I gibi) Tabi Avni'nin konuşma özürlü çağının "Dıgıl" lafı bunda epey rol oynadı. Deve Dilaver, devamlı elma aşırdığı manav ve annesinin komşularından bacaklarını dikizlediği güzeller bizi epey bağladı kendisine. Benim takip ettiğim dönemlerde en arka sayfada (iç sayfada arka kapağın içinde) üstte basılırdı.
Aşağıda ustamızın Avanak Avni'sinden bir iki örnek.

Ustalık yolunda köşe kapmaca

Köşesi olan her kişi tam manası ile usta sayılmazdı. Ama Oğuz Aral ustalık yolunda ilerleyen yeni yetmeleri arzu ateşi ile yakacak formülleri iyi bilirdi. Kimilerine köşe vermez tek karikatüre yönlendirir, kimilerini ise kendi tarzını araştırabileceği, hem rezil hem de vezir olabileceği köşelere yönlendirirdi. Böylece dergide çeşitliliği sağladığı gibi işileri başkaları ile tatlı bir rekabete iter ve en önemlisi her hafta tarzını bozmadan bir düşünce yapısında (veya değil)bir köşe çıkarma yolunda kendisi ile rekabete sokardı.
Biz de bu şekilde gelişen ve her tür insana kendini bulabileceği bir alan yaratan köşelere göz atacağız.